می کنم دانه اناری را به خود می گویم : کاش مردم دانه های دلشان پیدا بود .

کودکی سنگی را به طرف کبوتری پرتاب کرد . سنگ در حیرت ماند سر کبوتر را بشکند یا دل کودک را .....

صصدای خنده ی خدا را می شنوی ؟ دعاهایت را شنیده و به آنچه محال میپنداری می خندد .

 باران باش و ببار و نپرس کاسه های خالی از آن کیست . کوروش کبیر .

زندگی باید کرد گاه با یک گل سرخ . گاه با یک دل تنگ . گاه باید رویید در پس این باران .

گاه باید خندید برغمی بی پایان . زندگی باور می خواهد . آن هم از جنس امید . که اگر سختی راه به تو یک سیلی زد .

یک امید قلبی به تو گوید که خدا هست هنوز .

نوشته شده در یکشنبه 91/1/27ساعت 11:30 عصر توسط ز.ا نظرات ( ) |